Wandeling "Zwarte Plak"
Gehouden op woensdag 3 juli 2013 onder begeleiding van de heer Jan Philipsen.

De traditionele zomeravondwandeling van LGOG Kring Ter Horst werd voor de editie 2013 gehouden in het gebied van de Zwarte Plak. Bijna honderd personen hadden gehoor gegeven (voor de statistici: 97) aan de oproep om de wandelroute mee te lopen onder leiding van de gids, de heer Jan Philipsen. De heer Philipsen is woonachtig in Kronenberg, is lid van stichting Groengroep Sevenum en voorzitter van de stichting CEZP (Cultureel Erfgoed Zwarte Plak).

Na een korte introductie ging de groep op weg naar de overkant van de Midden Peelweg, op zoek naar het "oer-Peellandschap" op de grens tussen de kernen America en Evertsoord. Na het ijstijdvak, dat ongeveer 11.500 jaar geleden eindigde, was er een poolwoestijn waarin een gesloten plantendek ontbrak. Er zijn toen zandduinen gevormd die weliswaar gedeeltelijk verweerd zijn, maar vaak toch nog in het landschap aanwezig. Deze iets hogere en droge zandige bodem was minder geschikt was voor landbouw en is daarom niet ontgonnen. In 1933 werd de start van de ontginning ingeluid door de latere naamgever burgemeester Everts. Hij zette symbolisch de eerste spade in de Sevenumse Peel ten zuiden van de Zwarteplakheide. Besloten werd de top van de parabool zandduin die bestaat uit relatief onvruchtbare zandgrond, niet mee te ontginnen maar de grond te gebruiken als vulaarde voor woning- en wegenbouw. Al snel nadat deze kleinschalige zandwinning in de jaren 50 begon, ontdekte men vuurstenen artefacten en werd dit gebied tot monument verklaard; vanaf deze tijd bleef dit terrein onberoerd.

Op de plek waar in de toekomst een herinnering zal komen aan "de Kameel van de Peel" werd halt gehouden en werd het landschap besproken. Ook werd uitleg gegeven bij de verschillende mogelijkheden en ontwikkelingen die – mede door de stichting Cultureel Erfgoed Zwarte Plak – geïnitieerd worden. Vlakbij deze plaats ligt de boerderij "de Antoniushoeve" waar in de Tweede Wereldoorlog geallieerde piloten en Joden onderdak en bescherming geboden werd. In de smalle strook van de Zwarteplakheide zijn de sporen van de uitgegraven schuilplekken nog steeds zichtbaar.

De wandeling werd vervolgd via de zuidzijde van het golfterrein. De korte route kon hier beëindigd worden – het was immers 20h45 – maar belangstellenden voor een letterlijk hoogtepunt – en dat waren de meesten – gingen vervolgens nog genieten van een weids uitzicht vanaf het hoogste punt van het golfterrein. Omdat het uitzonderlijk goed weer was, scheen het licht mooi over het landschap wat talloze mooie plaatjes opleverde.

Om 21h20 was iedereen weer terug van de wandeling en hadden we er totaal iets meer dan zeven kilometer op zitten. Het weer bleek ons gunstig gezind te zijn geweest want ondanks het feit dat het een half uurtje voordat de wandeling begon nog lichtjes regende, is het de hele tocht droog gebleven en konden de meegebrachte paraplus als wandelstok gebruikt worden. De tocht werd afgesloten met een oprecht en luid applaus voor de gids die iedereen nog een "landschapsroute" aanbood.

Verslag: Marcel van den Munckhof